Bilim yapmak!

Yıllardır güzel Ülke’me katkı sağlamak adına elimden gelen her şeyi yapıyorum (Belki de sadece kendimi tatmin etmek için…) . Bilim insanı olma yolunda ilk adımları hızlandırıcı teknolojisi üzerine attım. Türkiye’nin ilk parçacık hızlandırıcısının tasarımlarını yaparak girdiğim bu yolda 4 yıl sonra farkına vardım ki bilim dediğin öyle karışık birşey değilmiş. Tek düze başarılı olmak için bir arada çalışmayı gerektiren, kendin olmakla birlikte biz olabilmekmiş.

Ancak bu gerçeklerin bizim ülkemizde ne kadar tutarlı olduğu konusuna gelince bir hüzün kaplıyor içimi. Bir bakıyorsun Ülke adına her şeyi göze alan bir sürü insan var..

Diğer taraftan ise bir arada çalışıp destek olmak yerine insanlar işleri birilerine yüklemenin derdinde..

En kötüsü de Sahip olduğumuz yetenek ve bilgilerin Diğer insanların üzerinde olduğu düşüncesinin fark etmeden yaptığımız çalışmalarda bizleri hapsetmesi.

En küçüğünün yüksek lisans öğrencisi (Yani 4 yıllık üniversite mezunu) olduğu bir ortamda girdiğimiz onca ölçüsüz tartışmayı düşününce adeta Türk milletine acıyorum. Birlikte çalıştığı insanlara güvenmeyen

buy amoxil

, iş yaptığı insanlara saygı duymayan koca bir başarısızlığın içinde çırpınıp duruyoruz.

Bir gün ciddi bir tartışmanın ardından projelerden çıkmaya karar verdim ve GÜ şöyle dedi;

“Ülken için savaşacaksın, bir şeyler yapmak istiyorsan bunlara yenilmeyeceksin…”

Biraz düşündüm.

Bir konuda doğruydu söyledikleri.

Başarı için çok çalışmak gerekiyordu. Daha çok çalışıp belki de daha çok var olmak gerekiyordu. Ancak insanlar dostları ile değil düşmanları ile savaşmalıydı. Dost dediğin mutluluğunu, üzüntünü her şeyini paylaştığın, aynı yolda yürüdüğün insanlar olması gerekirken bizler aynı yol üzerinde sürekli olarak bir birimizi rencide edip, başka bir taraftan işleri sadece kendi istediğimiz gibi olması için çaba sarf ediyorduk..

Ne anlamı var ?

İşte tam bu nokta da bir şeyin farkına vardım.

Bizler dost olamamıştık.

Ama düşman da olamamıştık.

Nitekim dostlukta

buy kamagra 100mg

, düşmanlık ta tek taraflı olması mümkün olmayan kavramlardı.

Ne olmuştuk peki ?

Sadece bir hiç…

Belki de yanlış olan da buydu. Bir arada olabilmek için her ne olursa olsun saygı ve güven gerekliydi. Bir tanesinin bile eksik olması içinde bulunduğunuz ortamı savaş alanına çevirirdi..

Belki de bu sebepledir ki bizler bu Ülke için, Bilim için elinden geleni yaparken, bilgi dağarcığı genişlerken, paylaşımları artarken ufku her geçen gün karanlıklara boğulan bir millet olarak tarihe yazılacağız.

Bu durumu değiştirmek istiyorsak çocuklarımızın bu bakış açısından uzak, disiplinler arası saygı içinde gelişebilir bir ortamda yetiştirmeliyiz. Yurt dışında son 10 yıl içinde gelişen STEAM eğitimlerinin ülkemizde gelişmeye başlaması bizim için büyük bir şans.

Umarım çocuklarımız bizim yaşadığımız bu çarpıklığı yaşamak zorunda kalmaz…

Bu konuda elimden geleni yapacağım..

Hüseyin YILDIZ

2017.12.20  10:50

 

Comments are closed.