Sevgi & İhtiyaç ..

 

Seviyorum demek o kadar kolay ki hiç düşünmeden kullanır durur insanlar. Peki ne anlama geliyordu ki seviyorum demek ? nasıl ölçülüyordu sevgimiz ? Birine seviyorum demek gerçekten onu sevdiğimizin bir göstergesi mi yoksa kendimizi kandırmamızın yanı sıra karşımızdakini kandırma çabamızdan öte başka bir şey değil mi ?

Öyle ya iki kelimelik bir cümle. Dünyaları ifade edebilecek devrik bir yapı “Seviyorum seni”..

Bir de ihtiyacım var kelimesini çok kullanırız duygusal hayatımızda. İhtiyacı olmak ne demek tir ki ihtiyacı olmak ? Bir insan neye ihtiyaç duyar ? Bir insan neden ihtiyaç duyar ? Ve ya bu kelimeyi kullandığında ne anlatmak ister ki ?

Birbirinden farklı gibi görülen fakat iç içe anlam kazanan iki duygudur “ihtiyaç” ve “sevgi”..

Doğduğumuz andan itibaren başlayan iki temel duygudur ikisi de. Doğar doğmaz nefes almaya ihtiyaç duyarız. Nefes alamazsak öleceğizdir.. Çocukluğumuzda sevgiye ihtiyaç duyarız sevgi olmazsa alamazsak kendimizi yok sayar

clomifen citrat clomid rezeptfrei kaufen

buyantibiotics24.net

, varlığımızı yok ederiz. Kendimizi bu dünyaya ait hissetmeyiz. ta ki ihtiyacımız olana sahip olana kadar..

Öyle ki yaşamın geri kalan kısmında da çok değişmeyecek bir duygudur ihtiyaç.. Büyüdüğümüzde arkadaşa, işe veya benzeri pek çok şeye ihtiyaç duyar hale geliriz. İhtiyaçlarımız git gide artar ve eğer ki sahip olamazsak aitlik duygusunu kaybeder, biz biz olmaktan çıkarız artık. Başka bir dünyada, var olma savaşı içerisinde kaybolup gideriz..

Sevgi bu işin neresinde diye soracak olursak aslında çok ta uzakta değil. İnsanların ihtiyaçları sevgilerinden gelir. Sevdikçe ihtiyaçları, bağları artar. Mesela yaşamayı sevdiğimiz için, yaşamak için maddi ihtiyaçlarımız oluşur, sevdiğimiz bir şeyi elde etmek içindir hepsi.

İşin içine aşk girdim mi işler daha da karmaşık bir hal alır aslında, sevme ve ihtiyaç duyguları bir birini tamamlayan iki unsur olur aslında. Biz fani yaratıklar sevdiğimiz kişilere ihtiyaç duyarız bu konuda. Hep yanımızda olsun, bizimle olsun isteriz. Öyle bir an gelir ki kendimizi kötü hissettiğimizde şuracıkta bitsin isteriz. Hemen oracıkta dibimizde olsun isteriz. Bu da aslında sevginin bir göstergesidir. Hani dedikya ne kadar severiz diye işte bu da bir ölçütüdür sevmenin. Sevmek ihtiyaç duymayı gerektirir. Eğer seviyorsak ihtiyaç duyar, bağlanırız..

Bir de sevildiğimizi bilmek isteriz elbette, seviyorum dedikten sonra gerçekten sevildiğimizi bilmek ? Nasıl anlarız ki ?

Şöyle düşünüyorum aslında, insanları birbirine bağlayan bir arada geçirdikleri önemli gördükleri anlardır. Güzel, hoş sohbetli anların başka bir şekli olan hüzün dolu ihtiyaç anları. İşte tam da burada ihtiyaç ortaya çıkar. Hüzünlü ve üzgün olduğumuz zamanlarda en çok sevdiklerimize ihtiyaç duyarız, en çok o zaman yanımızda olsunlar isteriz. Hatta öyle ki başkasını kabul etmeyiz. Ya sevdiklerimiz yanımızda olur, yada yanımızda olanlar sevdiklerimiz halini alır. Öyle karmaşık bir yapıdır bu.

Bu durumda sevdiğimizi söylediğimizde bakmamız gereken ölçüt şu, bize ihtiyaç duyduğu anlarda ne kadar yanındaydık ?

Yada sevdiğini söyleyen birinin bizi ne kadar sevdiğini anlayabileceğimiz yegane ölçüt te diyebiliriz aslında. İhtiyaç duyduğumuzda ne kadar yanımızda ? veya ne kadar yanımızda olmuştu ?

Ölçütsüz sevmek diye bir şey olsaydı keşke. Ancak biz insan oğulları her şeye bir kulup takar, her şeyi bir kenara not ederiz. Bir sıkalamız vardır kıyaslarız. Fakat bu sevginin sonsuzluğunu zedelemez, her anımızda bizimle birlikte olan insanlar sonsuz sevgiyi bu nedenle hak eder.

2015.03.29
Hüseyin YILDIZ