logo
Fotoğraf Galerisi

Yük

9 years, 8 months ago Birkaç Cümle, Fotoğraf Günlükleri 0

IMG_7344189833429Kimi zaman yaşanmışlıklar öyle bir birikiyor ki yüreğimizde, yaşadığımız hayatı bir kenara bırakıp acı ve hüzünlerimiz ile şekillenmiş bam başka bir dünya yaratırız kendimizde. Kendimizi bir kenara çeker,  yüreğimizi kapatır ve en derinlere saklanırız.  Yüreğimizi bir zindana hapseder ve o zindanda mahsur kalırız..

Öyle bir dünyadır ki bu içimize işlemiş tüm acı ve keder vücut bulur, nereye baksak hep bir kenarda bize bakar durur. Görmek istemediğimiz onca şeyin bizimle olmasını kabullenememek, acılardan kaçma çabası bir süre sonra yüreğimizi kör ediverir.. Yaşadığımız dünyada gerçekleri perdelemeye başlar ve gerçek dünya ile yüreğimizdeki dünya birbirine girer, bizi yavaşça yok etmeye başlar. .

Önce insanlardan uzaklaşırız,  öyle ki edindiğimiz onca arkadaş sadece dış dünyamızda kalır,  kurduğumuz nefret dünyasında bir anda anılarımız ile biçimlenip farkına varmadan oracıkta kalıverir..

Sonra düşünceler zihnimizi yormaya başlar

,  günlük yaşantımız çekilmez bir hal alır

buy kamagra 100mg

,  bir anda yaşadığımız hayat eskilerin bir yansıması oluverir..  Her ne kadar insanlar ve yaşananlar farklı olsa da yaşananların benzerliği hissettirmeden gelecek halini alıverir dünyamızda..

Bir taraftan yaşamaya çalışırken diğer taraftan hangi dünyanın gerçek olduğu sorusu usulca beynimizi kemirmeye başlar. .

Zihnimiz düşünceler ile boğuşurken yok etmeye çalıştığımız duygular yüreğimizi zincirler ve ulaşamayacağımız derin zindanlara gömer..

Sonra,  yaşama savaşı başlar yüreğimiz ile zihnimiz arasında,.. Zihin yüreğine zaptetmeye çalışırken,  yüreğimiz olduğu yerden çıkma savaşı verir..

İşte tam o anlarda başlar ikilemlerimiz sorularınızı ve yanlışlarımız kurduğumuz dünya üzerinde çatışırken gerçek hayatta yaşantımız alt üst oluverir..

Yavaş yavaş düşünceler katılırken zihnimizde taşıdığımız yük o denli ağırlaşır ki yaşamak için savaşmak yerine kaybolup gitmek isteriz.  .

Durmadan gitmenin bir yolunu arar ve çevrenizden korkmayan başlarız.

İki dünyanın savaşıdır bu aslında olduğumuz kişi ile acıların bizi dönüştürdüğü canavarın..

Belkide hiç bitmeyecek olan bu savaşta durmadan çabalarız..  Gerçekleri arar acılardan kaçar,  hüzünden  uzaklaşırız ..

Yada biz öyle olduğunu sanarız..

Oysaki durmadan içinde bulunduğumuz bu savaş durumu her geçen gün enerjimizi alıp götürür..

Sonra alınganlık başlar,  yaşama karşı,  insanlara karşı ve kimi zamanda yaşanmışlıklara karşı..

Biz fark etmesekte yaşadığımız onca şeyi bu savaşlarda kaybederiz aslında..

Kimi zaman sıcak bir gülüşü, Orta şekerli bir kahve, küçük bir gofret..

kimi zaman heyecan dolu bir filmi..

Belki de bir anlık sessizlik..

Hepsi biz farkına varmadan yanımızdan geçip gidiverir..

Ama yinede savaşmaktan vazgeçme geçmeyiz,  her anımızı o dünyadan çıkıp kurtulmak için harcarız belkide o canavarı yok etmek için..

Oysa ki durmadan savaşmaktan ne denli yorulduğumuzu görmek istemediğimizdendir onca keder..

Yaşananların etrafında dönüp durmanın bir sonucu,

kaybolmaktan kırmanın bir başka hali..

Yanlış yola sapma korkusu..

Ve daha pek çok düşünce ..

Oysa ki biraz ara verip başka yollar denesek,  o zindandan çıkmak için kazmak yerine uçmayı denesek..

Kaçtığımız onca şeyi yaşamayı denesek..

İmkansız gibi geliyor değil mi?

Kesinkilikle..

Ancak sanki tüm bunlar olup biterken bir şeyi unutuyoruz..

Her ne kadar acı ve kederle yoğrulmuş bir dünya olsada o dünyayı yaratan bizleriz..

Tıpkı rüyalar gibi..  O dünyanın tüm kontrolü bizim elimizde,  biraz dinlenip başka açılardan bakarak,  yüreğimizi güçlendirecek farklı deneyimler ile ne denli ulaşılmaz olsa da istediğimiz gibi yoğurup yarattığımız o canavarı zindana atabiliriz..

Bu demek değil ki yok edebiliriz.

Etmemeliyiz de..

Nede olsa yaşamak denge ile mümkün..

Farklı açılardan bakarak denge kurarak tutunabiliriz sanki bu hayata..

 

2014.07.19 02.00

Hüseyin YILDIZ

 

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.